Osmanlı döneminde sevgiliye hitap şekilleri, aşkın ve saygının ifadesinde önemli bir rol oynamıştır. Bu hitaplar, genellikle şiirsel ve zariftir. İşte bazı örnekler:
Canım: Günümüzde de kullanılan bu ifade, Osmanlıca'da da sevgi ve yakınlığı ifade ederdi. "Canım" kelimesi, sevgilinin değerli olduğunu vurgular.
Hayatım: Sevilen kişiye duyulan bağlılığı ve onun hayatındaki önemini vurgulayan bir hitaptır. "Hayatım", sevgili olmadan hayatın eksik olacağına işaret eder.
Gözümün Nuru: Sevgilinin, âşığın hayatına ışık ve aydınlık getirdiğini ifade eden derin bir hitaptır. "Gözümün%20Nuru", sevgilinin değerini anlatır.
Servetim: Sevgilinin maddi ve manevi olarak en değerli varlık olduğunu belirtir. "Servetim", aşkın değerini ve kıymetini belirtir.
Cânân: "Gönülden sevilen, sevgili" anlamına gelir. Farsça kökenli bu kelime, Osmanlı şiirinde sıkça kullanılmıştır. "Cânân", sevginin derinliğini ifade eder.
Dilber: "Gönlü çeken, güzel sevgili" anlamına gelir. Yine Farsça kökenli olan bu kelime, sevgilinin güzelliğine vurgu yapar. "Dilber", sevgilinin güzelliğine dikkat çeker.
Mahbubem/Mahbubum: "Sevgili, sevilen" anlamına gelir. Arapça kökenli olan bu kelime, sevgilinin kalpteki yerini belirtir. "Mahbubem", sevilmeye layık olan kişiyi tanımlar.
Bu hitaplar, Osmanlı toplumunda aşkın ve sevginin ne kadar önemli ve değerli olduğunu gösteren güzel örneklerdir. Dönemin edebi eserlerinde, özellikle şiirlerde bu ifadelere sıkça rastlanır.
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page